justice, equity, law;
just, true, lawful;
justly, reasonably, rightly;
— առնել, to do justice, to justice;
դուք ձեզէն տուք զ—ն, be ye yourselves the judges, judge for yourselves.
δίκαιος, -ον, δικαίως justus, -um;
juste, jure, severe, reapse եւ այլն. (ի գործականէ բառիս Իր). վարի՝ որպէս Արդարացի. արդեամբք. ստուգիւ. հաւաստեաւ. իրաւամբք. եւ Արդար. ստոյգ. հաւաստի. դիպող. ի դեպ.
անիրաւն իբրեւ արժանի արդարացաւ, եւ իրաւն իբրեւ ցախոյեան ստացաւ. (Կլիմաք.։)
արդար ասէիր ... իրաւ ասէիր. (Փարպ.։)
Եթէ անիրաւաբար թշնամանեաց ... իսկ եթէ իրաւ, եւս առաւել լուռ լինել արժան է. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 37։)
Իրաւ է, ասաց ցիս, թէ յաղջկունսդ իմ յարեա՛ց. (Հռութ. ՟Բ. 21։)
Դատ վարէին, իրաւ գտանէին. (՟Բ. Մակ. ՟Դ. 47։)
Անաստուծոյբն ի սուրբն հպիլ ոչ է բարւոք եւ իրաւ. (Սահմ. ՟Ը։)
Որպէս իրաւ իսկ թուի ինձ խորհել զայս վասն ձեր. (Փիլիպ. ՟Ա. 7։)
Իրաւացի, օրինաւոր ինչ. իրաւունք. արդարութիւն. շիտակ.
Ես բնաւորեալ եմ զկնի իրաւ ներողութեանն հետեւել. (Մագ. ՟Ի՟Ա։)
Զանարժանն խնդրել յաստուծոյ եւ զիրաւն. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ժ՟Ա.)
Ածել յիրաւն, եւ յանարժանն. (Եզնիկ.։)
Որոշէ զնոսա յիրաւն եւ յանիրաւն, յօրինաւորն եւ յանօրէնն։ Որպէս զի իրաւ կարծեսցի անիրաւութիւն. (Լմբ. ժղ. եւ Լմբ. պտրգ.։)
Յանիրաւ հրամանս յիշեցուցանել զիրաւն եւ զմարդասիրելն. (Խոր. ՟Բ. 7.)
Եւ իրաւ դատաստանին ի քեզ չիցէ պղտորեալ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 3։)
Այնպիսին դատ տայցէ եւ իրաւ. (Կանոն.։)
ԻՐԱՒ ԱՌՆԵԼ, կամ ՏԱԼ. κρίνω, δικάζω judico. Առնել իրաւունս, դատ առնել. արդարութեամբ դատել.
իրաւ արար ինձ աստուած. Իրաւ արա՛ ի դատաստանի իմում։ Իրաւ արասցէ քեզ. (Ծն. լ. 6։ ՍՂ. ՟Խ՟Բ. 1։ Ովս. ՟Ժ՟Գ. 10։)
Տու՛ր իրաւ անձն քո յայսմ. (Մծբ. ՟Դ։)
Արդ տու՛ր իրաւ, ո՛վ որ պատուհասեսդ. (Եփր. ել.։)