to throw ones self, to fall;
to dress one's self.
Նոյն ընդ Անկանիլ. զոր օրինակ.
Ընդ արկանել ցօղոյն շուրջ զբնակաւն. (Ել. ՟Ժ՟Զ 16։)
Ամենայն մարմինդ քո արկանիցի ի գեհեն. (Մտթ. ՟Ե 30։)
Որ ընդ տեսլեամբ ականս արկանին. (Վեցօր. ՟Ա։)
Իւրաքանչիւր զինչ եւ ի միտս արկանէր՝ զայս յաւելոյր. (Կանոն.։)
ԱՐԿԱՆԻՄ, արկայ, արկեալ կամ արկուցեալ. περιβάλλω, ἁμφιέννυμι amicior, induor Զգենուլ. ագանիլ, ագուցանել. հագնիլ, հագուիլ.
Առեալ ձորձս՝ արկաւ զիւրեւ։ Արկաւ տեռ, եւ զարդարեցաւ զիւրեւ։ Արկաւ սեռ, եւ զարդարեցաւ։ Արկաւ զիւրեւ հանդերձ եւ պատմուճան վրէժխնդրութեան։ Արկայ հանդերձ գերութեան։ Արկան զիւրեամբք զամպարշտութիւն եւ զանիրաւութիւն իւրեանց։ Զարդարութիւն զգեցեալ էի, եւ արկեալ զիրաւունս հանգոյն կրկնոցի.եւ այլն։
Որ զանճառ զիոյս փառաց իբրեւ զօթոց զքեւ արկար. (Շար. եւ այլն։)
(Նեստոր զիւրեաւ) անաստուածութիւն արկուցեալ՝ ժանտ եւ անաստուած աղանդ կամեցաւ տիեզերաց ձօնել. (Կիւրղ. ի կոյսն.։)
Որ դու միայն արկեար հիմունս պաշտելիս մարդկեղէն բնութեանս. (Գանձրն.) իմա՛ կամ ընթերցի՛ր, յարկար. cf. ՅԱՐԿԱՆԻՄ։
Շփոթի ի գրչաց երբեմն Արկանելն եւ ընդ Հարկանել, մանաւանդ յորժամբանն իցէ զսպասահարկութեան. զոր օրինակ.
Զարբանեկութիւն հպատակութեան պարտիմք արկանել նոցա. (Եղիշ. ՟Ը։)