to be accustomed, habituated, to get used or inured, to grow familiar with, to be in the habit or practice of, to take a bent, to practise;
— հրոյ, to become accustomed to the fire;
— աշխատութեան, to become inured to, to inure oneself to labour, to become industrious;
յանիրաւութիւն —, to become obdurate or hardened in iniquity.
եւ հ. ՍՈՎՈՐԻՄ որ եւ ՍՈՎՈՐԵՄ. ἕθω, εἱώθε, συνεθίζομαι consuevit. Սովորեմ, է. սովորութիւն առնել կամ ունել. բնաւորիլ. վարժիլ. ընտելանալ. ուսանիլ. սովրիլ, սորվիլ.
Այր՝ որ սովորի ընդ բանս նախատանաց, յամենայն աւորս իւր նա ոչ խրատեսցի. (Սիր. ՟Ի՟Գ. 20։ Յանիրաւութիւն սովրի. Յճխ. ՟Ժ՟Գ։)
Սակաւ սակաւ սովորիս զծուլութիւն յաղօթս քո. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Գ։)
Վասն հաւատոյն՝ զոր յաստուած սովորեցաք. (Ճ. ՟Ա.։)
Զբարս չարս ոչ է պարտ երբէք սովորել. (Պղատ. օրին. ՟Դ։)