to be starved to death, to die of hunger.
ՍՈՎԱՄԱՀ ԼԻՆԵԼ. ՍՈՎԱՄԱՀԻԼ. ձ. Սովով ի մահ մերձիլ. սովասովիլ. նքողիլ.
Թէեւ սովամահ լինիցիմք, սակայն ի տեառնէ մի հեռասցուք։ Սովամահ յաստուածեղէն բանէն լինէին. (Ոսկ. մտթ.։ Սեբեր. ՟Ը։)
Միջնաբերդին նեղեալ սովամահէին, եւ բազումք ի նոցանէ սատակեցան. (՟Ա. Մակ. ՟Ժ՟Գ. 49։)