cf. Սովորաբար. συνηθῶς pro more.
Ընդ որում սովորակի խօսի աստուած. (Աթ. ՟Թ։)
զորոյ աւետարանի զաստուածական գիրս ի ձեռս սովորակի առեալ։ Սովորակի իձեռս առեալ զաստուածային գիրս. (Կիւրղ. առ կոստանդ. յորմէ եւ Սարգ. յռջբ.։)
Որպէս ոմն ի սրբոցն սահման սովորակի յանձին կարգեալ՝ միշտ երգէր առ աստուած, փառք քեզ աստուած յաղագս ամենայնի. (Խոսր.։)
Յաթոռոյն՝ յորում սովորակի նստէր երանելին. (Վրք. ոսկ.։)
Սովորակի ասեն մարդիկ, եթէ թափեցաւ սիրտ իմ ի տեղւոջէ իւրմէ. (Վանակ. յոբ.։)
ՍՈՎՈՐԱԿԻ. ա. որպէս Սովորական՝ ըստ ՟ա. նշ.
ըստ սովորակի իւրեանց արիութեանն։ Սովորակի իմաստութեամբն։ Ըստ սովորակի հրահանգացն։ Զսովորակի զբան վարդապետութեան ի վար արկեալ. (Ճ. ՟Բ.։ Յհ. կթ.։ Վրք. ոսկ.։ 1)