accustomed, used to, inured, trained;
customary, usual, habitual, wont;
familiar;
— լինել, to be accustomed or used to;
որպէս — էր, as he was wont to, as he was in the habit of.
εἱωθώς, ἑθάς, συνήθης suetus, adsuetus, consuetus, familiaris եւ solitus. Ընդելեալ ոք իմիք ստէպ յաճախութեամբ. սովորած. ծանօթ. սովրած, սորված.
Ընթանան բազում անգամ առ օտարս՝ իբր առ սովորս. (Բրս. արբեց.։)
Ոչ ոք երկբայեսցի յուղղակի խորհել սովորիցն. (Պտմ. ՟Լ՟Զ։)
Ի բարեպաշտելն կարողաց եւ սովորից. (Սարկ. հանգ.։)
Սովորք ոմանք եւ հասակակիցք. (Նար. երգ.։)
Սովորս եւ ընդելս եւ բարեկամս. (Փիլ. տեսական.։)
Ոչ է սովոր ոք ի տուն իմ, բայց միայն եղբայրն իմ. (Վրք. հց. ՟Ը։)
ՍՈՎՈՐ. Սովորական ինչ. ընդելական. հասարակ. յաճախեալ.
Եւ ոչ ինքն աստղն ի սովորիցն էր։ Ի սովորից առակաց մարդկան. (Բրս. ծն.։ Ոսկ. գղ.։)
Ի սովոր ախտիցն։ Սովոր չարութեամբ։ Կամիմ հարկանել զսովոր սիրոյ սպասաւորութիւն. (Փիլ. լին. ՟Դ. 31։ Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Զսովորն փառաւորութիւն մատուցանէին։ Ոչ սովոր, այլ օտար բարբառով։ Ըստ սովոր դաւաճանութեան. (Սկեւռ. յար.։)
Կամէր հեռանալ ի սովոր չարեացն. (Վանակ. յոբ.։)
Ոչ հաւատալ փութով սովորից չարաց, զի հնացեալ՝ բնութիւն լինի. (Մխ. առակ. ՟Ձ՟Թ.) (որ հայի եւ ի յաջորդ նշ)։
Սովոր, րք. գ. իբր Սովորութիւն.
Զժամանակս ի չար սովորիցն ի բարի փոխարկել. (Ոսկ. եփես.։)
ՍՈՎՈ՛Ր ԵՄ, ես. է, եմք, եւ այլն. ἕθω consuetus sum, soleo ἕθος ἑστι mos est, solet. Սովորեալ գոլ. սովորիլ. սովորութիւն է իմ, քո եւ այլն.
Յոր սովոր էր զքարն ժողովել։ Սովոր էր դատաւորն արձակել, Որպէս սովոր էր՝ միւսանգամ ուսուցանէր զնոսա։ Որպէս եւ սովոր են սմանք.եւ այլն։
Աղաչանաց սովոր ես ողորմել. (Խոսր.։)
Դուք սովոր էք անցանել ըստ հրամանաւ թագաւորին ձեր. (Եղիշ. ՟Ը։)
Ես յիմոց ծառայից՝ զոր ինչ յինէն առեալ ունին, անդրէն հանել ոչ եմ սովոր. (Իսիւք.։)