Անարժանութիւն, ութեան

s.

ἁνάξιον, ἁπαξία, indignitas. Անարժան գտանիլն. անարժանաւորութիւն. ոչն արժանի լինել կամ երեւիլ. եւ յետնութիւն. ցածութիւն. նուաստութիւն. լայըգսըզլըգ.

Որ զանց արարեր զմերով անարժանութեամբս։ Մի՛ հայիր յանարժանութիւնս մեր. (Պտրգ.։)

Որ արժանի արարեր զանարժանութիւնս իմ քոյոյ պարգեւիդ. (Ագաթ.։)

Աղօ՛թս արարէք ի վերայ անարժանութեանս իմոյ. (Եղիշ. ՟Ը։)

Յառաջ կոչելով զմերս անարժանութիւն. (Շ. ատեն.։)

մկ.

ԱՆԱՐԺԱՆՈՒԹԵԱՄԲ. իբր մկ. ἁναξίως, indigne անարժանաբար. կամ παρὰ τὴν ἁξίαν, praeter dignitatem ըստ ոչ արժանեաց. յանիրաւի.

Որ ուտէ եւ ըմպէ անարժանութեամբ. (՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Ա. 29։)

Մի՛ ոք ի ձէնջ անարժանութեամբ աստուածային խորհրդոյն սպասաւորեսցէ. (Շ. ընդհ.։)

Իբրեւ թէ անարժանութեամբ թշնամանեցար. (Բրս. բրկ.։)

Վճարիլ ի բարերար լուսոյն, զոր անարժանութեամբ եւ ոչ իրաւացի տեսանէք. (Փարպ.։ Այլ Եսթ. ԺԶ. 7.)

Որք անարժանաւորութեամբն զօրացեալ էին ժանտութեամբք իւրեանց. (յայլ ձեռ. վրիպակաւ դնի, արժանաւորութեամբքն. իսկ յն. անարժան ժանտութեամբ)։

իբր անպատեհութիւն. անտեղութիւն. անկարգութիւն, զոր չէ արժան առնել. այըպ՝ նալայըգ շէյ.

Կատարեցին զգործն անարժանութեան. (Ագաթ.։)

Ազգի ազգի խօսս անարժանութեան. (Փարպ.։)

Անարժանութիւն իմն կարծէին նմա ի ծառայէն մկրտիլ. (Ոսկ. մտթ.։)

Անարժանութիւն ասեն զիրն գոլ։ Չմերձենալ Ի մեղաւորս անարժան է մարդասիրութեան նորա. (Երզն. մտթ.։)