without roots, rooted
Որ չունի արմատս. տէօքսիւզ. ἅριζος. radice carens.
Անարմատ եղէց յերկրի. (Յոբ. ԼԱ. 8։)
Մի՛ վէմ ապառաժացեալ՝ անարմատ ցուցանիցէ զբարեպաշտ բանին զօրութիւն. (Նիւս. թէոդոր.։)
Նա ինքն միայն արմատ առեալ, եւ զանարմատսն արմատացուցեալ. (Ոսկ. լս.։)
Պտուղս կոչեաց յանարմատ փայտէ ( ի գաւազանէն Ահարոնի). (Վրդն. լս.։)
Ուր ոչ լինի արմատ, կամ տունկ. անբոյս. անբեր.
Զի անարմատ աւազ միայն էր. (Բուզ. ՟Դ. 6։)