s.

veracity;
reasoning, argument;
pleading.

s.

διακαιολογία caussae defensio, et accusatio. Հաւաստաբանութիւն, ստուգութիւն բանից. արդարադատութիւն եւ Դատախազութիւն.

Ընդ համարձակութեանն պարտ է իրաւաբանութեանն գոլ։ աներկբայելի իրաւաբանութեանն ընդդիմամարտել ոչ ունէին. (Ոսկ. գծ.։)

Խորհէր ի միտս, թէ զիա՛րդ գտցէ զասացելոցն իրաւաբանութիւն. (Ճ. ՟Ա.։)

Իրաւաբանութիւնն աստուծոյ առմեզ. (Ածաբ. կարկտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif իրաւաբանութիւն իրաւաբանութիւնք
accusatif իրաւաբանութիւն իրաւաբանութիւնս
génitif իրաւաբանութեան իրաւաբանութեանց
locatif իրաւաբանութեան իրաւաբանութիւնս
datif իրաւաբանութեան իրաւաբանութեանց
ablatif իրաւաբանութենէ իրաւաբանութեանց
instrumental իրաւաբանութեամբ իրաւաբանութեամբք