divinity, false god;
idol;
կարգել ընդ դիս, to deify, to place in the number of gods;
գաշտային —, the rural gods.
Որպէս թէ դիոսք, կամ դեւք, կամ դիակունք. այսինքն Կուռք. սուտ աստուածք. չաստուածք երկրորդականք առ հելլենս. θεοί dii, δαιμόνες daemones (ըստ եբր. էլօհիմ, որ է աստուած, աստուածք, դիք).
Դից զոհել, կամ ծառայել։ Պաշտել զդիս։ Դնել ուխտ ընդ դիս։ Անուանք դից նոցա մի՛ անուանեսցի ի միջի ձերում.եւ այլն։
Նզովեաց այլազգին զդաւիթ դիօքն իւրովք. այսինքն երդուեալ ի դիս իւր. (՟Ա. Թագ. ՟Ժ՟Է. 43։)
Տաճարս առ վաճառարանն սրբազանել աստուածոցն իսկ, եւ հետեւողացն աստուծոյցն՝ դիցն. (Պղատ. օրին. ՟Ը։)
Մարտակիցք մեր աստուածք՝ համանգամայն եւ դիք. եւ մեք իսկ ստացուածք աստուածոց եւ դից. (անդ. ՟Ժ։)
Մարմնաւո՞րք էին արդեօք դիքն, թէ անմարմինք։ Զմարդկան ուրուականս ի պաշտօն առեալ՝ դիս անուանէին. (Եզնիկ.։)
Զդիս դիակունս։ Դից դիականց. (Մծբ.։ եւ Եփր.։)
ԴԻՔ. իբր եզական. Չաստուած ոմն, կամ դեւ. ոգի. θεός, δαίμων տէվ.
Դիցն այնմիկ հատանել զիւր գլուխ։ Դից իրիք մտեալ կալեալ զմիտսն (նաբուգոդոնոսորայ). (Եւս. քր. ՟Ա։)