Աստ

adv.

յայտարար կալոյ ի տեղւոջ ուրեք. (լծչ ընդ յն. պ. սդօ՛, իստամէ, իստադէն. եւ հյ. ստոր, ըստ, նիստ, հաստատ եւն) Որպէս ἑνθάδε, ἑνθαῦτα, αὑτοῦ, ὦ hic, istic. Յայսմ ետեղ. ի տեղւոջս յայսմիկ. հոս, հոստեղը.

Է՞ ոք քո աստ՝ փեսայ, կամ որդիք։ Նի՛ստ նստ առ իս։ Չէ՛ աստ։ Ունի՞ք ինչ կերակուր աստ։ Ամենեքին աստ եմք։ Յերուսաղէմ, եւ աստ։ Մատիցու՛ք աստ առ աստուած։ Զի՞ դու աստ ե՛ղիա։ Նի՛ստ դու աստ։ Ագարու՛ք աստ զայս գիշեր։ Դու աստ կա՛ց առ իս. եւ այլն։ Որպէս եւ զոյգ ընդ բացայայտիչ անուան.

Աստ ի հայս էին։ Աստ ի դաշտիս ցո՛յց մեզ։ Գոյ աստ յաշխարհիս մերում. (Փարպ.։ Յհ. կթ.։)

ԱՍՏ. որպես Յայսմ վայրի՝ միջոցի. յայսմ բանի. ի նոր օրէնս. եւ այլն.

Աստ է համբերութիւն եւ հաւատ սրբոց։ Աստ է իմաստութիւն. եւ այլն։

Աստ աճապարեալ արտաշէս։ Աստ խորհուրդ ի մէջ առեալ։ Աստ ապա ի վերջ հասեալ դադարէր թագաւորութիւն։ Աստ ապա ի բաց կացեալ հայք. (Խոր.։ Փարպ.։ Յհ. կթ.։)

Աստ յառաջագոյն է տեսականն քան զգործականն։ Են աստ պէտք բազում երկիւղագին պատրաստութեան. (Փարպ.։)

ԱՍՏ. որպէս Յայսմ աշխարհի՝ կամ վիճակի. յաստի կեանս.

Աստ վայելել։ Աստ մարմնաւոր պտղով, եւ անդ յարքայութեան։ Աստ կարծիս, եւ անդ կատարած. աստ խէթ, եւ անդ հատուցումն. եւ այլն. (Ագաթ.։ Նար. ՟Կ՟Է։)

Աստ սերմանսցուք, զի անդ հերձեսցուք, եւ ուրախասցուք. (Գանձ.։)

ԱՍՏ. իբր Այսր. յայս տեղի. huc. հոս.

Աստ մտեալիցէ. յն. իջեւանեալ իցէ. (Գծ. ՟Ժ 18։)

Իբրեւ ելի ես աստ։ Նախ քան զգալն իմ աստ։ Եթէ բերես զամենայն ինչս քո աստ. (Վրփ հց։)

Ե՛կ աստ, ե՛կ աստ, ե՛կ եւ բնակեսցուք ընդ միմեանս. (Կլիմաք.։)

adj.

ԱՍՏ. ա. իբր նոյն ընդ դերանուանս՝ Յայսմ, յայսմիկ. կամ որպէս յօդ՝ ս.

Ի դրախտի աստ։ Ի տօնի աստ։ Ի ժամանակի աստ յայսմիկ. եւ այլն։

Եւ իբր՝ Որ ինչ աստ է. որ ինչ յաստի կեանս իցէ. cf. ԱՍՏԱՆՕՐ.

Հանդիպեսցուք ամենեքեան եւ ա՛ստ քաղցրութեանցս, եւ ա՛նդ թողութեանցն. (Առ որս.։ ՟Ժ՟Ա։)

ԱՍՏ ԷՔ, էից. cf. ԱՍՏԷՔ

adv.

cf. ԱՍՏ, մանաւան ըստ ՟Բ նշ. յայսմ վայրի եւ միջոցի. յետոյ ուրեմն.

Զոր աստ ուրեմն յետոյ ոմանք բարձին։ Զոր աստ ուրեմն զրադաշտ մոգ ասաց։ Որք աստ ուրեմն յետ սրբոյն Տրդատայ բարձեալ. (Խոր. ՟Ա 4. 5. 11։ ՟Բ 7. 31։)

Աստ ուրեմն ապա ոմանք դժգմնեալ. (Յհ. կթ.։)

Նստ ուրեմն դաւիթ ոչ դանդաղի, նախանձեցայ ես. (Մագ. ՟Ի՟Ը։)