to accuse, to inform against, to charge, to complain against;
to plead guilty, to confess.
Ամբաստան լինել. դատախազել. յանդիմանել կամ բողոքել յատենի. չարախօսել. մեզ դնել. վնասակար առնել. շիքեայէթ էթմէք. գօվլամագ. կէչմէք. այըբլամագ. զամզէթմէք.. κατηγορέω, ἑγκαλέω, καταμαρτυρέω accuso, incuso, contra testor.
Ամենայնի հասու լինել՝ զորոց մեքս ամբաստանեմք զդմանէ։ Կամեցայ գիտել զվնասն՝ վասն որոյ ամբաստանէինն զդմանէ. Զոր գտի ամբաստանեալ վասն խնդրոյ իրիք իւրեանց օրինաց։ Մինչեւ ամբաստանեալն յանդիման ունիցի զդատախազսն։ Վասն որոյ յուսոյ ամբաստանիմ արքայ ի հրէիցդ։ Չտաս ինչ պատասխանի՝ զի՛նչ դոքա ամբաստանեն զքէն, կամ տե՛ս քանի՛ ամբաստանեն զքէն. (յն. հակառակ վկայեն) եւ այլն։
Զմշակին ամբաստանէ ձեռաց. (Պիտ.։)
Մի՛ իբր ստգտեալ իմն ամբաստաներ. (Նար.)
Իբրեւ զամբաստանօղ՝ պատճառս ստգտանաց ի վերայ դնէ. (Փիլ.։)
Կամ հյց. խնդրով.
Ոչ երբէք չարութեամբ ամբաստանէր զայրն։ Ասեմք, անհնարին է Աստուծոյ մեղս ինչ գործել, ո՛չ տկարութիւն ինչ նմա զայս ամբաստանեմք։ Նոքին ինքեանք զանձինս իւրեանց ամբաստանեն։ Ամբաստանէ զանժուժկալութիւն նորա. (Ոսկ. յհ. եւ Ոսկ. ՟ա. կոր.։)
Ամբաստանեցաք զառաջին նախնեացն մերոց զանիմաստասէր բարուց ախորժակս։ Վասն անառակ ինչ վարուց, զոր նոքա ամբաստանեն. (Խոր. ՟Ա. 20։ ՟Գ. 64։)
Տկար ամբաստանէ իր զաջ ամենազօրին. (ՃՃ.։)
Հելլենաբանութիւն է ասելն.
Նա՛ եւ Եսաւ ընդ մեծամեծ չարեացն զանժուժկալութիւնն ամբաստանեալ եղեւ. այս ինքն որպէս զմեծամեծ չարեաց՝ վասն անժուժկալութեանն։ (Բրս. հց. ՟Ժ՟Դ.)