atheistic, atheist;
ungodly, irreligious.
ἅθεος, atheus. Որ չընդունի Աստուած զոք. եւ ուրացօղ ճշմարտին Աստուծոյ. պաշտօնեայ սուտ աստուածոց եւ աղանդոց. անպարիշտ. նախիւտա, տինսիզ, միւհլիտ, մէզհեպսիզ, փութփերեսթ.
Անաստուածք էիք յաշխարհի. (Եփես. ՟Բ. 12։)
Որք անանաստուածք են, հոգւով մեռան։ Անաստուած ոմն ես։ Առ անաստուածիւդ (այս ինքն անաստուած գոլով՝) ե՛ւ աւերես զերդումն։ Անաստուածի կարծիք են ոչն կարծել զաստուածային ակնն զամենայն տեսանել. (Փիլ.։)
Որ անաստուած հերեսիովտացն իշխանք են. (Կոչ. ԺԵ։)
Պարսից անաստուածից։ Յանաստուածիցն պարսից. (Խոր. ՟Գ. 5. 19։)
Մի՛ երկիցուք յանաստուած ազգէն հեթանոսաց. (Եղիշ. ՟Է։)
Իբր անաստուածական. հեթանոսական. օտար յԱստուծոյ.
Անաստուած աստուածածանօթութիւն. (Յհ. կթ.։)
Անաստուած մտածմունք։ Մոլեգնութիւն անաստուած. (Նար.։)
Զանաստուած բարս, կամ զխնդիրս։ Անաստուած ժամանակ (երիտասարդաց). (Սարգ.։)
Անաստուած ցաւք (մոլորութեան). (Վրք. հց.։)
Անաստուած զոհք, կամ գիր. (ՃՃ.։)
Դիս սնոտիս, պաշտամունս անաստուածս. (Կոչ. ԺԵ։)