idolatry.
Նոյն ընդ անաստուածութիւն՝ լայնաբար առեալ. կռապաշտութիւն. ամպարշտութիւն. փութփերէսթլիք, տինսիզլիք, քեաֆիրլիք.
Առին ուսան զանաստուածպաշտութիւնս նոցա. (Ագաթ.։)
Անաստուածպաշտութիւնն պատրիչ. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Է։)
Ի ձեռն սովորութեան ամուսնացելոցն ընդ հեթանոսական ազգին՝ ուսան զանաստուածպաշտութիւնս նոցա. (Կանոն.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | անաստուածպաշտութիւն | անաստուածպաշտութիւնք |
accusatif | անաստուածպաշտութիւն | անաստուածպաշտութիւնս |
génitif | անաստուածպաշտութեան | անաստուածպաշտութեանց |
locatif | անաստուածպաշտութեան | անաստուածպաշտութիւնս |
datif | անաստուածպաշտութեան | անաստուածպաշտութեանց |
ablatif | անաստուածպաշտութենէ | անաստուածպաշտութեանց |
instrumental | անաստուածպաշտութեամբ | անաստուածպաշտութեամբք |