surety, shelter;
կալ յակաստանի, to fortify one's self, to sustain one's self in a position.
Ամրութիւն. հաստատութիւն. աստութիւն. անքոյթ կայք իբր յապաստանի. ապահով վիճակ. կարգ եւ պայման յանկաւոր եւ անայլայլակ։ Վարի ընդ բայս՝ Կալ, կացուցանել, ունել, պահել. (յորս ըստ յն. ասի, կալ մնալ ուրեք. պինդ ունել եւ այլն)։
Յորժամ ոք ի հաւատոյն անկանիցի, չկարէ կալ յակաստանի, այլ կոծի ծփի, մինչեւ ընկղմեսցի։ Չկայր երբէք յակաստանի։ Ապա թէ անձրեւ ի դիմի հարկանիցի, չկայ յակաստանի։ Առանց սորա ոչ կարէ կալ յակաստանի. (Ոսկ. ՟ա. տիմ. ՟Ե։ Եզնիկ.։ Սեբեր. ՟Դ։ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Է։)
Ե՞րբ լինիցի այնպիսի ժամանակ ի դէպ՝ զկին յակաստանի կացուցանելոյ։ Իբր յակաստանի իմն կացուցանէր, զի մի՛ հպարտասցի. (Ոսկ. եփես. եւ Ոսկ. ՟բ. կոր.։)
Եւ այն եւս ոչ կարաց ունել զնոսա յակաստանի։ Սակայն եւ այնու ոչ կալաւ զքեզ յակաստանի. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 17։ Ճ. ՟Թ.։)
Զոմանս հաւանողականաւ, իսկ զոմանս բռնաւորականաւ կարդաւ ջանայր պահել յակաստանի. (Յհ. կթ.։)
Ակաստան. կարգ, կամ ճանապարհ։ (Հին բռ.)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ակաստան | ակաստանք |
| accusatif | ակաստան | ակաստանս |
| génitif | ակաստանի | ակաստանաց |
| locatif | ակաստանի | ակաստանս |
| datif | ակաստանի | ակաստանաց |
| ablatif | ակաստանէ | ակաստանաց |
| instrumental | ակաստանաւ | ակաստանաւք |