Belial;
devil, demon.
Բառ եբր. պէլիյալ կամ վէլիէսալ. βελίαλ belial Դիմակաց, կռուօղ, ապստամբ. ժանտ. անօրէն. հնացեալ յանզգամութեան, իբր սեփական անուն սադայէլի կամ բանսարուին սատանայի, որ եղեւ առաջին ապստամբեալն յԱստուծոյ.
Զի՞նչ միաբանութիւն է Քրիստոսի բելիարայ. (՟Բ. Կոր. ՟Զ. 15։)
Երախտիք փրկչին հենգնեալ, եւ բելիար զուարթացեալ։ Յամառեալ քարացեալ սրտիւ, որպէս օրինակն է բելիարայ. (Նար. ՟Դ. ՟Կ՟Դ։)
Բելիտր ի հեբրայեցւոց բարբառոյ անտի թարգմանի ապստամբ. (Ոսկ. ՟բ. կոր.)
ուստի եւ ի (Հին բռ.) ասի.
Բելիար, ապստամբ։
Ի սուրբ գիրս ասի եւ զչար մարդոյ.
Տեսէ՛ք զարսն զամպարիշտս զգաբաացիս զորդիսն բելիարայ. (Դատ. ՟Ի. 13։ որ ի ՟Ժ՟Թ. 22.) կոչին
Որդիք անօրինաց։