adj.

having many children.

cf. ԲԱԶՄԱԶԱՒԱԿ.

Բազմորդի լինելոց ես։ Զամուլն արար բազմորդի. (Գէ. ես.։)

Վարուժանի տեսեալ զբազմորդի զլոր՝ գոհանայր զԱստուծոյ. (Մխ. առակ.։)

Բազմորդի լինելն (տիրապէս՝) ի ձեռն ուսման եւ հանճարոյ է. ապա ուրեմն բազմորդիք են բազմուսմունքն. (Փիլ. ել.։)

s.

Բազում որդիք.

Մի՛ վասն բազմանուն անուանելոյ՝ բազմորդիս կարծեօք համարիցիս. յն. բազում որդիս. (Կոչ. ՟Ժ։)