voluntary, spontaneous, willing;
wilful, self-willed;
capricious;
voluntarily, willingly, spontaneously;
— կրօնք, superstition;
— անձնիշխանութիւն, free will
αὑθαίρετος voluntarius, ultronius, sui arbitrii, liber. Որ ինչ լինի կամօք ւրովք. կամաւոր. ազտական. ինքնայօժար. ուզելով եղածը.
Ինքնական կամօք. (Խոր. Նոննոս.։)
Ինքնակամ յօժարութեամբ. (Խոր. Փարպ.։)
Վասն ինքնակամ երթին (Ոսկ.մ. ՟Բ. 1։)
Գովէին զինքնակամ մեղաց. (Ագաթ.։)
Պատուիրազանցութիւն յարակայ ինքնակամ սխալանք. (Նար. ՟Ժ՟Զ։)
Ինքնակամ ախտիւ շարժեալ, եւ այլն. (որ լինի եւ մ. ) (Շ. ընդհ.։)
Կամ Անիշխան. ազատ. տէր կամաց իւրոց.
Իմանալեաց ինքնակամ անձիշխանութիւնք. (Դիոն.։)
Ամենայն իմանալի տեսութիւն՝ թէ հրեշտակաց եւ թէ մարդկան՝ ինքնակամ, եւ անիշխան. (Մաքս. ի դիոն.։)
ԻՆՔՆԱԿԱՄ. ἐαυτῷ ἑπιτρέπων sibi indulgens. Որ կամ իանել զկամս ւր. անձնասէր. կամապաշտ.
Իւրաքանչիւր ոք ի մէնջ ինքնակամ լինել ոչ պարտի. քանզի որ ինքնակամ է, յայտնի է բարձրամտութիւն ախտանալ. (Բրս. հց.։)
Իսկ (Կողոս. ՟Բ 25։) Ինքնակամ կրօնիւք. յն. ըստ կամի ճգնութեամբ. ἑθελοθρησκία.
ԻՆՔՆԱԿԱՄ. αὑτόματος a se ipso faciens, sponte agens. Ինքնաշարժ. դիւրաշարժ. յեղաշարժ. որ ինքնին խլրտի կամ բերի. դիւրապատրաստ.
Ի վերայ ամենեցուն առաքելով զինքնաշարժն եւ զինքնակամ զօրութիւն. որոց պակասելոց լուծեալ եւ մեռեալ լինի մասն, ինքնակամ շնչոյն անբաժ եղեալ։ Պաճարեաց ինքնակամ շնչովն, որ ի ձեռն ջլացն հասանէ, առ ի շարժմունսն զյարձակումն եւ զզօրութիւն դնելով ի մարմին. (Նիւս. կազմ.։)
ԻՆՔՆԱԿԱՄ. մ. αὑθαιρέτως, αὑτοπροαιρέτως, αὑτομάτως sponte, sua sponte, ultro եւ այլն. Ինքեան կամ իւրովք կամօք. կամակար ընտրութեամբ. յօժարութեամբ. կամաւ. կամաւորապէս.
Ինքնակամ նահատակեալ ի վերայ օրինացն. (՟Ա. Մակ. ՟Բ. 42։)
Ընտրեաց ինքնակամ հասանել ի տանջանս. (՟Բ. Մակ. ՟Զ. 19։)
Իսկ (՟Ա. Մակ. ՟Ե. 24։) Ինքնակամ գնացին. իմա՛, վտարենջեալ անցին առ օտարս. (որպէս դասալիք, փախստեայ)։
Անկոչ՝ ինքնակամ յոժար երթեալ ի տունն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 1։)
Ինքնակամ զմահն յանձն առնելով. (Կոչ. ՟Ժ՟Գ։)
Ինքնակամ արչարի. (Ագաթ.։)
ինքնակամ հնազանդել, կամ խնդրել. (Խոր.։)
Չարաչար է ինքնակամ մեղանչելն. (Կոչ. ՟Բ։)