autonomous, independent;
capricious, fanciful;
capriciously.
αὑτόνομος qui suis legibus vivit. որ եւ ԱՂԻԿԱՄԻ ասի. Այն՝ որ սեպհական եւ առանձին օրինօք եւ կարգօք իւրովք վարի. ազատ.
Յայնժամզնոսա հռովմեյեցիք ինքնօրէնս աղիկամիս թողոյր։ Առին ի հռոմայեցւոց զինքնօրէն աղիկամութիւնն. (Եւս. քր.։)
ԻՆՔՆՕՐԷՆ. Ինքնակամ. անձնամբ յանձնէ օրինադրեալ կամ հնարեալ. ինքնագլուխ, եւ ինքնահաճ. կամակար.
Ինքնօրէն մոլորութիւն. յն. ցօրինութիւն մոլորութեան. (Առ որս. ՟Ե. յորմէ եւ Սարգ. յկ. ՟Զ։)
ինքնօրէն յօժարութեամբ հեռացաք յամենակալ խնամոցն աստուծոյ. (Իգն.։)
ինօնօրէն անձնահաճ կամապաշտութիւն. (Շ. ընդհ.։)
Ըստ խտութեան ինքնօրէն կրօնից հրէից եւ հեթանոսաց. (Նար. ՟Կ՟Ա։)
Ինքնօրէն հրամանաւ կամէր նորաձեւս առնել. (Լաստ. ՟Զ։)
ԻՆՔՆՕՐԷՆ, կամ ԻՆՔՕՐԷՆ. մ. ինքնն. ի բնէ. կամակար.
Ընդ ծով արկեալ պատրաստաբար ջոկս ջոկս չորքոտանեաց եւ թռչնոց զոմանս ինքնօրէն (կամ ինքօրէն) ընդանիս, զոմանս վայրենիս. (Մաշկ.։)