voluntary, willing, free, spontaneous;
-, — մտօք voluntarily, spontaneously, freely;
willingly, at one's will or pleasure, of one's own accord or free will.
ἐκούσιος spontaneus, volontarius Ինքնակամ. յօժարակամ. անձնիշխան. ազատ եւ մտադիւր. ըստ կամի բերեալ տիրաբար. կամաւոր. ինքնահաճ. կամակոր.
Առնել զկամս նորա յանձինս մտադիւրս, եւ ի սիրտս կամակարս։ Կամակարմտօք կամիլ, կամ յանցանել։ Կամակար համբոյրք թշնամւոյն. (՟Բ. Մակ. ՟Ա. 3։ Ել ՟Լ՟Զ. 2։ Եբր. ՟Ժ. 26։ Առակ. ՟Ի՟Է 6։)
Զարթոյց բռնութիւն ի վերայ կամակար կամացն. (Եփր. ել.։)
Զիսրայէլ մերժէ սաստիւ յայգւոյն յաղագս կամակար մտաց. (Ոսկ. հռ.։)
Ի կամակար մտաց չար լինել, կամ արբանեակ լինել չարին։ Կամակար վարք անիրաւութեանց։ Յճխ. (ստէպ։)
Գիտութեամբ եւ կամակար մտօք. (Սարգ. ՟բ. պ.։)
Կամակար չարութիւն. (Երզն. մտթ.։)
Ոգիքն ի ակզբանէ անձնատէր կամակար եղեալ էին. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 11։)
ԿԱՄԱԿԱՐ. Ինքնաշարժ. կարօղ եւ կամեցօղ կատարել զկամս իւր, կամ զայռոց. աջողակ, կամակ. եւ Կամակատար տիրապէս.
Արարչութիւն ո՛չ ի հայթայթանաց, այլ ի կամակար կարողութենէ. (Եզնիկ.։)
Դիւրագոյն է՝ որք ընդ իշխանութեամբ են՝ կատարել զառաքինութիւն, քան կամակար իշխանութեամբն. (Յճխ. ՟Զ։)
Ըստ կամակար իւրոյ իշխանութեան. (Ոսկիփոր.։)
Ածէք զսուր երկսայրի իշխանութեանդ ընդ մէջ, զի առ երկուց կողմանց պէտս կամակարս ի վար արկանիցէք. (Պիտ.։)
Յերիվար կամակար աշտանակեալ. (Խոր. ՟Բ. 76։ Ստանայ զնա իւր ծառայ կամակար. Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)
ԿԱՄԱԿԱՐ. մ. ԿԱՄԱԿԱՐԱԲԱՐ. ἐκούσιως sponte, voluntarie. Կամակար մտօք. ի կամակար մտաց. ըստ կամս անձին կամ այռոց. կամակ եւ հեշտալի օրինակաւ. աջողակի. ուզելով, սրտանց, ուզածին պէս, աղէկ մը.
Կամակար ի վիշտս դիմէր (յն. անդանդաղ)։ Կամակար յաղդեցին նոցա ( յն. որպէս կամէին). (՟Բ. Մակ. ՟Զ. 28։ ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Ա. 49։)
Մինչդեռ կամակար նաւես, երկիր ի նաւաբեկութեան. այսինքն ըստ կամի. յն. յաջողութեամբ. (Ածաբ. մկրտ.։)
Յաջողեալ ... կամակարաբար զիշխանութեանցն տանին վարկ։ Կամակարաբար եւ որում փափաքեն՝ հասանել ըստ ախորժելոյն։ Կամակարաբար կատաղի. (Պիտ.։)
Ի ԿԱՄԱԿԱՐՈՒՑ մ. (ի Կամակարք բառէն) Ինքնակամութեամբ. անձնիշխանութեամբ. ի բուն կամաց. յանձնէ.
Զի՞նչ են մեղք. բոյս չար ի կամակարուց քոց անդստին ի քէն բուսեալ. յն. լոկ, ի քէն. (Կոչ. ՟Բ։)