cf. Կամովին.
ԿԱՄԱՒՈՐ ԿԱՄԱՒՈՐԱԲԱՐ. Կամաւ. կամաւորապէս. կամակար. յօժարակամ. ուզելով.
Որք հնազանդին քեզ կամաւոր։ Կամաւոր լեալ հետի. (Խոր. ՟Բ. 30. 79։)
Կամաւոր քեզ երկրպագեաց կոյսն. Անյաղթ բարձր.։
Որ կամաւոր վասն մարդկան կրեցեր մարմնով զայս ամենայն. (Շար.։)
Ապա ուրեմն կամաւորաբար է չարչարանքս, այլ ո՛չ ի հարկէ։ Ո՛չ ակամայ, այլ՝ կամաւորաբար կրելոց եմ զչարչարանս. (Կիւրղ. ղկ.։)
Կամաւորաբար մատուցանել կամ տալ, ընդունել, մեռանել յանձն առնուլ, կրել կիրս, երթալ զկնի. (Յհ. կթ.։ Նար.։ Խոսր.։ Սարգ.։ Շ. մտթ.։)