spontaneous, voluntary, free.
ἐκούσιος voluntarius, spontaneus. Ուր գոյ ազատ եւ յօժար կամք գործողին. անձնիշխանական. ազատ. կամայական. յօժարական.
Կամաւոր պատարագ, ողջակէզ, կամ խաչելութիւն, մահ. (Եղիշ.։ Շար.։ Ժմ.։)
Կարօտ է եւ մեծութիւն՝ կամաւոր տնանկութեան. (Յճխ. ՟Է։)
Եւ ո՛չ կամաւոր սխալանօք ի սմա յարմարեալ բան. (Խոր. ՟Բ. 72։)
Կամաւոր բարուք խորհրդոց (այսինքն խորհրդածեալ կամօք)։ Կամաւոր փոփոխումն, կամ յօժարութիւն, առաքինութիւն, պարտապան, եւ այլն. (Պիտ. ստէպ։)
Այս ո՛չ է հարկ, կամ կարիք բնութեան, եւ ո՛չ ակամայ յանցանք, այլ՝ կամաւոր մեղք. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 19։)
Զակամայիցն ընդ կամաւորացն. (Նար. ՟Խ՟Ե։)
Զհարկաւորն՝ կամաւոր առնել. (Սարգ. եւ այլն։)
Իսկ (Փիլ. քհ. ՟Ժ՟Բ.)
Թէպէտեւ ոչ ի կամաւորէ սպանցի. իմա՛՝ ի կամեցողէ. այսինքն ի կամաւոր մարդասպանէ։
ԿԱՄԱՒՈՐ. մ. ԿԱՄԱՒՈՐԱԲԱՐ. Կամաւ. կամաւորապէս. կամակար. յօժարակամ. ուզելով.
Որք հնազանդին քեզ կամաւոր։ Կամաւոր լեալ հետի. (Խոր. ՟Բ. 30. 79։)
Կամաւոր քեզ երկրպագեաց կոյսն. (Անյաղթ բարձր.։)
Որ կամաւոր վասն մարդկան կրեցեր մարմնով զայս ամենայն. (Շար.։)
Ապա ուրեմն կամաւորաբար է չարչարանքս, այլ ո՛չ ի հարկէ։ Ո՛չ ակամայ, այլ՝ կամաւորաբար կրելոց եմ զչարչարանս. (Կիւրղ. ղկ.։)
Կամաւորաբար մատուցանել կամ տալ, ընդունել, մեռանել յանձն առնուլ, կրել կիրս, երթալ զկնի. (Յհ. կթ.։ Նար.։ Խոսր.։ Սարգ.։ Շ. մտթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կամաւոր | կամաւորք |
| accusatif | կամաւոր | կամաւորս |
| génitif | կամաւորի | կամաւորաց |
| locatif | կամաւորի | կամաւորս |
| datif | կամաւորի | կամաւորաց |
| ablatif | կամաւորէ | կամաւորաց |
| instrumental | կամաւորաւ | կամաւորաւք |