free-will;
spontaneity;
կամակարութեամբ, cf. Կամակար.
ἐκουσιασμός, προαίρεσις actio voluntaria, voluntas, consilium, propositum եւ ἑξουσία auctoritas, factultas, potestas եւ αὑθάδεια contumacia, pertinacia. Ինքնակամ յօժարութիւն. եւ անձնիշխանութիւն, կամ անձնահաճութիւն. հլութիւն, եւ անսաստութիւն. ազատութիւն ի լաւ կամ ի չար անդր. (ուստի շփոթի ի գրչաց ընդ Կամակորութիւն)
Միաք կամակարութեան. (Յոբ. ՟Լ՟Զ. 19։)
Անձնիշխան կամակարութիւն մտացն։ Զկամակարութիւն մտացն եւ մարմնոյն ածել ի հնազանդութիւն. (Յճխ. ՟Ժ. եւ ՟Զ։)
Քաղցրութեամբ եւ կամակարութեամբ զամենեսեան ձգէ առ ինքն։ Կամօք կամարութեամբ եւ մտօք յօժարութեամբ կոչէ զամենեսեան։ Կամօք կամակարութեան ընդ հնազանդութիւն մտանել բարութեանն։ (Ոսկ.յհ. ՟Ա. 9. 11։)
Կամօք կամակարութեան եկն ի տեղի չարչարանացն. (Կոչ. ՟Ժ՟Գ. 7։)
Վարձս ընդ կամակարութեանն առնուլ. (Եզնիկ.։)
Կամակարութեամբ յարձակեալ ի վերայ մահու. (Եղիշ. ՟Ա։)
Փութոյն անխափան կամակարութեամբ։ Չարաբարոյ կամակարութիւն. (Պիտ.։)
Կամակարութեամբ եւ ծուլութեամբ անարգել զօրէմս. (Յհ. իմ. ատ.։)
Աներկիւղ կամակարութեամբ գործէ զաղտէղի գիճութիւնս. (Փարպ.։)
Եւ ինքն առ կամակարութիւն ի դահճապետէն.. (Նախ. երեմ.) այսինքն ազատութիւն։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կամակարութիւն | կամակարութիւնք |
| accusatif | կամակարութիւն | կամակարութիւնս |
| génitif | կամակարութեան | կամակարութեանց |
| locatif | կամակարութեան | կամակարութիւնս |
| datif | կամակարութեան | կամակարութեանց |
| ablatif | կամակարութենէ | կամակարութեանց |
| instrumental | կամակարութեամբ | կամակարութեամբք |