condescending, complaisant, obliging;
— լինել ումեք, to be complaisant, very kind to, to do the obliging, to comply with the whims of, to oblige, to satisfy.
Կատարիչ կամաց այռոց. հռու. հաւատարիմ. կամակար.
Զկամակատարասն հօր արասցէ որդիս շնորհօք. (Ագաթ.։)
Ոգի հարկաւոր, որ է հնազանդ եւ կամակատար. (Եզնիկ.։)
Կամակատար ծանուցայ ձեզ. (Փարպ.։)
Ընտանի եւ կամակատար. (Պիտ.։)
Աշոտ իբրեւ կամակատարս զդուին քաղաք իւր պատրաստեաց. (Յհ. կթ.։)
Կամակատար որդի բարձրելոյն. (Նար. խչ.։)
Որ սիրէ զաստուած եւ կամի սիրել ի նմանէ, կամակատար (անձին) անհնար է լինել. (Համամ առակ.։)
Կամակատարից. (Երզն. քեր.։)