salt, saline, brackish;
cf. Աղիք.
եզականն բառիս ԱՂԻՔ. որպէս մասն ախոնդանաց կամ փորոտեաց. աղիք. պազըրսագ. եւ լար քնարի՝ կազմեալ յաղեաց. քիրիշ. σπλάγχνον viscus, χορδή, chorda
Որ ի սրտին շունչն է, ի ձեռն մերձաւորին մտանէ աղւոյն, որ կոչի թոքք։ Շարժէ զաղին՝ ձգելով առ ինքն զաղին. (Նիւս. կազմ. ԼԲ։ Իսկ Սիրաք. ԼԴ. 24.)
Քուն առողջութեան ի վերայ չափաւոր աղւոյ. իմա՛, որոյ աղիքն կամ փորն չիցէ ծանրացեալ կերակրովք։
Օրհնեցէ՛ք զՏէր սաղմոսարանաւ, եւ ջնարաւ, եւ աղեաւ. որ եւ տասնաղի. (Սեբեր. Է։)
Առ ի լինել անյարմարութեան՝ բաւական է եւ մի աղի փոփոխել. (Սահմ.։)
Զպակասեալ լնոյր զաղի՝ ի հատանել աղիոյն. (Մագ.։)
Զոր կամեցար քառասնաղեաւ նորոգել. եւ արդ մի աղի պակասեաց. (Թէոփիլ. խ. մկ.։)
Իսկ Նար. կուս.
Ի քրովբէից աղի հանգուցար, կամ է ալք ներքինք, կամ մանաւանդ հոյլ, ջոկ. զի եւ ռմկ. Աղի՝ է դաս, երամ. եւ պրս. եւ յն. աղիյլ, աղե՛լի, է փարախ, եւ հօտ։
ἀλυκός salsus Ուր իցէ աղ շատ, կամ համ նորա. դառն. աղի, լեղի. թուզլու. աճը.
Ի մասնէ աղի ծովուն։ Ծովն աղի։ Ի ձորն աղի, որ է ծով աղտից։ Մինչեւ յեզր ծովուն աղւոյ. (Թուոց.։ Ծն.։ Յես.։)
Հասանէ յեզր ծովակի միոյ, որոյ աղի են ջուրք. (Խոր. Ա. 10։)
Ջուրս այս էր յայնժամ քաղցր, եւ այժմ աղի. (Վրք. հց. Թ։)
Նմանութեամբ իմն ասի.
Աղի արտասուս։ Աղի ցօղով արտասուաց. (Նար. ԿԲ. ԿԶ։)
Աղի ողբով զաղէտսն նուագէին. (Ոսկ. ես.։)
Ելաց աղի ողբովք. (Լմբ. առակ.։)
Զաղի աղէտս ողբոցն. (Անան. նին.։)
Ապա եւ խոհակերացն ոչ իցէ մեզ ի յաղի առնելոյ զխորտիկսն, զի աղ բազում ուին. (Ոսկիփոր.։)
Ծիծաղեալ սմբատայ ընդ աղի բանսն սուրենայ. (Մամիկ.։)
ԱՂԻ ԵՒ ՈՂՈՐՄ. cf. ԱՂԻՈՂՈՐՄ.
Յորժամ կին՝ զաղի եւ զողորմ եւ զաղերսանաց բանս խօսիցի։ Ի ձայն աղի եւ ողորմ աշխարանաց աշխարիցեն. (Ոսկ. մ. Բ. 8։ Եբր. ԻԳ։)