hy    |   fr

Աղէտաբեր, ի, աց

adj.

cf. Աղէտաւոր.

adj.

ԱՂԷՏԱԲԵՐ որ եւ ԱՂԻՏԱԲԵՐ. Որ բերէ աղէտս այլոց, կամ յանձին իւրում. պատճառ աղետից. ցաւալի.

Մատենաւորել զայսր աղէտաբեր համբաւուց ցոյցս. (Արծր. ՟Դ. 2։)

ԶԵւայ դարձեալ ազատեմ ի տաժանելի եւ յաղէտաբեր երկանցն. (Զքր. կթ.։)