that exists, that is of itself, increate;
essential, substantial;
— բայ, substantive, auxiliary.
Ինքնագոյակ, անեղ. անեղական. իբր Աստուած. եւ Աստուածեղէն. Որ էն, եւ Րենական. θεῖος, θεῖον, ὀ θεός divinus, deus
Էական Աստուած, եւ արարիչ ամենեցուն։ Էական զօրութիւն, կամ անուն. (Ագաթ.։)
Էական բանն։ Էական բանին բնութիւն։ Էական բարւոյն. (Շար.։)
Էական լոյս, տեսութիւն, յարակայութիւն։ Ըստ էականին (Աստուծոյ) կշիռ բաշխութեանց. (Նար.։)
Որ շարժին եւ փոփոխի, չէ էական ... Եւ որ էն՝ եւ շարժէ զամենայն, ինքն ո՛չ շարժի եւ ոչ փոփոխի, քանզի էական է եւ անշարժական է ... Եթէ՝ որպէս վկայենն, մի է պատճառ ամենեցուն, եւ նոյն էական եւ մշտնջենաւոր, յայտ է թէ այլքն ո՛չ էականք են, եւ ոչ մշտնջենաւոր. (Եզնիկ.։)
Դրոշմ էական մատանեաւ դըրին, զգերեզման քո սուրբ կնքեցին. (Գանձ.։)
ԷԱԿԱՆ. Ասի եւ զարարածոց՝ իբր Էակ եղական. գոյաւոր ինչ.
Բայց կատարիչդ ամենայնին, կերտող բոլոր էականին. այսինքն էից, գոյիցս եղելոցս. (Յս. որդի.։)
Ինքն է ամենայն բնութեանց արարիչ (յոչնչէ) ... եւ ո՛չ էութեան էականաց իրիք խառնիչ (բաղադրութեամբ). այսինքն արդէն գոյաւորաց. (Եզնիկ.։)
ԷԱԿԱՆ. ա. οὑσιώδης essentialis Գոյացական. իսկական. ներքին եւ բուն.
Մեկնին եւ բանիւ իւիք ըստ էականին տարբերութեան. (Կիւրղ. գանձ.։)
Զէական ծնունդն բանին ի հօրէ յառաջ քան զյաւիտեանս քարոզեաց. (Տօնակ.։)
Ի ՄԻԱՍԻՆ ԷԱԿԱՆ cf. ՄԻԱՍՆԱԿԱՆ։