that has received God;
received or accepted of God, agreeable to God.
ὀ, ἠ θεόδοχος, θεούδοχος deicapax, deum suscipiens եւ θεόληπτος deocaptus, divino numine afflatus Որոյ ընկալեալ է յինքն զԱստուած եւ է օրինակաւ. աստուածունակ. աստուածակիր. աստուածազգեց. աստուածարեալ.
Աստուածաընկալ խաչ, կամ նշան. (Թղթ. փոտ. եւ աշոտ։ Յհ. կթ.։ Ժմ.։)
Յարկ, կամ ամպ աստուածընկալ. (Նար. ՟Հ՟Ե։ Ագաթ.։)
Ի տեսութիւն կենդանականի եւ աստուածաընկալ մարմնոյն եկաք. (Դիոն. ածայ. ՟Գ։)
Աստուածընկալ մարմին զսուրբ աստուածածինն կոչ ։ (Մաքս.)
Աստուածընկալ խորան. (Աղօթ.։)
Այսօր սիմէոն աստուածընկալ՝ երեւեալ աթոռ քերոբէական. (Գանձըն։)
Աստուածընկալ իմացութիւնք։ Ոմն յաստուածընկալ մարգարէիցն։ Աստուածընկալ եւ աստածային օրհնաբանօղ կոչիւր (յեռոթէոս). (Դիոն.։)