adj.

that has received or embraced God.

adj.

Ունօղ զԱստուած յինքեան. աստուածընկալ. աստուածակիր. θεούδοχος , եւ այլն.

Աստուածունակ խաչ, կամ քառադրութիւն (խաչ). (Շ. բարձր.։ Նար. խչ.։)

Աստուածունակ քաւարան, կամ յարկ. (Անան. եկեղ։)

Աստուածունակ մարմին (կուսի)։ Այս տապան աստուածունակ (սուրբ կոյս). (Ճ. ՟Ժ.։)

Աստուածունակ. իբր Աստուածանման. աստուածային. աստուածապարգեւ. աստոածահաճոյ. սուրբ.

Ի չքնաղ նկարակերպութենէ աստուածունակ դիմացն. (Ճ. ՟Ա.։)

Հաղորդեսցուք աստուածունակ եկաւորութեան. (Մամբը։)

Աստուածունակ շնորհիւ առլցեալ. (Անան. եկեղ։)

Զաստուածունակ կամիս անխոտորնակս զհայցողին հրատարակեցին. (Նար. խչ.։)