Աստուածուսոյց

adj.

θεοδίδακτος. a deo edoctus. ՅԱստուծոյ ուսուցեալ, ուսեալ, վարդապետեալ.

Զի դուք ինքնին իսկ աստուածուսոյցք էք առ զմիմեանս սիրելոյ. (՟Ա. Թես. ՟Դ 9։)

Աստուածուսոյց իմաստութիւն, կամ քարոզութիւն. (Ագաթ.։ Փարպ)