to besprinkle with salt;
to spoil, to desolate;
to cast a stain upon, to wound the reputation of, to slander, to calumniate.
Ընդ վայր հարկանել (որպէս զանպիտան արտ աղի). յոչինչ կամ պիղծ եւ անհարազատ համարել. առ ոտն հարկանել. թշնամանել. բամբասել. անարգել. անգոսնել. ἑξουδενέω, ἑπισκόπτω, διαβάλλω, καταβάλλω, κακίζω, νοθεύω, βδελύσσομαι probro do, nihili facio, contemno, vitupero, objurgo վար զարնել, ոտքի տակ առնել, քամահրել. խօրլամագ.
Ո՞չ աւանիկ այն զօր է՝ զոր դուն աղարտէիր։ Զաղարտեալն յազգաց. (Դտ. ՟Թ. 38։ Ես. ՟Խ՟Թ. 7։)
Սերմն ժանտ. ո՛չ զբնութիւնն աղարտէ, այլ ցուցանէ յառաջին հասակէն բուռն հարեալ զչարեաց։ Մանկունք եւ տկար կանայք աղարտեն զմահ։ Զամենայն իսկ զհրէականսն աղարտես եւ զզոհսն։ Զգործն չաղարտէին, եւ զնշանագործն բամբասէին։ Աղարտել զսքանչելիսն, կամ զքրիստոնէութիւն։ Նաեւ քաղաքաւն եւս աղարտէին, ի Նազարեթէ է ասէին. (Ոսկ. ես. եւ Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. յհ. եւ Ոսկ. եբր.։)
Աղարտել զայն՝ որ ամենայն ընդունելութեան արժանի է. (Փիլ.։)
Ոչ իբրու օտարացուցանել եւ աղարտել զնորա ջանն. (Նիւս. կազմ.։)
Ո՞վ ոք ոչ զիմս աղարտեսցէ յանդգնութիւն. (Նանայ.։)
Ինքն իսկ կամքն չարութեան աղարտեալ լինի (յահեղ ատենի) յունողացն զնա յառաջ։ Այնչափ աղարտէր, եւ համբերէր ամենայնի. (Տօնակ.։) (Ոսկ. եբր.։)
Որքան ինչ անտեղի են եւ աղարտեալ։ Նշանակօք աղարտելովք. (Դիոն. երկն.։ Նար. ՟Ե։)
Եւ աղաւաղել. վնասել. անպիտանացուցանել. ի բաց ընկենուլ. եղծանել. խանգարել. նկուն առնել. աւրել, փճացընել, վար ձգել. պօզմագ. Βλάπτω, έϰβάλλω. Officio, deludo, abjicio.
Այն ոչ եթէ զճշմարտութիւն պատմութեանցն աղարտէ։ Զյիշողութիւնն ոչ կարէր աղարտել, կամ մոռանալ։ Յաղթեաց նոցա, եւ աղարտեաց զնոսա (կոյրն բացեալ). (Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. յհ.։)
Զնիգս դժոխոցն աղարտեալ հզօրեղապէս. (Պտրգ.։)
Աղարտել զճշմարտութեանն զարգացումն. (Պիտ.։)
Յօրինակ նմանութեան աղարտեալ նաւի. (Նար. ՟Ի՟Է։)