cf. Աղաչանք.
cf. ԱՂԱՉԱՆՔ.
Յղեաց դեսպանս՝ աղաչել ի խաղաղութիւն. եւ ոչ լուան աղաչելութեան նորա։ Դարձաւ ի դահիճն կոյս պատճառաւ աղաչելութեան. (Արծր. ՟Գ. 4. 7։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | աղաչելութիւն | աղաչելութիւնք |
| accusatif | աղաչելութիւն | աղաչելութիւնս |
| génitif | աղաչելութեան | աղաչելութեանց |
| locatif | աղաչելութեան | աղաչելութիւնս |
| datif | աղաչելութեան | աղաչելութեանց |
| ablatif | աղաչելութենէ | աղաչելութեանց |
| instrumental | աղաչելութեամբ | աղաչելութեամբք |