hy    |   fr

Աղարտութիւն, ութեան

s.

cf. Աղարտանք.

cf. ԱՂԱՐՏԱՆՔ.

Ոչ եթէ անց զմեօք բազմացն աղարտութիւն. (Սեբեր. ՟Թ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աղարտութիւն աղարտութիւնք
accusatif աղարտութիւն աղարտութիւնս
génitif աղարտութեան աղարտութեանց
locatif աղարտութեան աղարտութիւնս
datif աղարտութեան աղարտութեանց
ablatif աղարտութենէ աղարտութեանց
instrumental աղարտութեամբ աղարտութեամբք