adj.

uninhabited;
uninhabitable, desert, unfrequented, lonely.

adj.

ἁοίκητος. inabitabilis, ἁπάνθρωπος, hominum frequentia carens, ἕρημος, desertus, desolatus. Ուր ոչ գոյ մարդ. թափուր ի մարդոյ. անբնակ. ամայի. աւերակ. վիրան. խարապ.

Անմարդ տեղիք. (Խոր. ՟Գ. 20։)

Զերկիրն անմարդ առնել ի մարդկանէ. (Լմբ. ովս.։)

Գաւառք յանմարդ յամայի դարձան, կամ անմարդ եղեն. (Լաստ. ՟Ժ։)

Ամենայն աշխարհն անմարդ է. (Ուռհ. ստեպ։)

Մնաց պարարտ երկիրն իսրայելի անմարդ. (Լծ. նար.։)

ἁνάνθρωπος. inhumanus. իբր Անմարդի, տմարդի. ոչ գրելի ի համար մարդկան. վատատոհմիկ, եւ անագորոյն.

Անմարդք ի ստոյգ մարդկանէ. (Փարպ.։)

Որ սատանայի երկրպագէ, ո՛չ մարդ, այլ անմարդ արժան է կոչել. (Աթան. ՟Ը։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Անմարդաբնակ

Անմարդագոյն

Անմարդանամ, ացայ

Անմարդացուցանեմ, ուցի

Անմարդի

Անմարդութիւն, ութեան

Voir tout