Բնակ, աց

adj. s.

αὑτόχθων, ἑγχώριος indigena (ի բառէս բուն, եւ ինքն արմատ բնակել բարին) Բուն բնակիչ. բնիկ քաղաքացի, գաւառական. երկրցի, տեղացի.

Բնակն, եւ պանդուխտն. յեկաց եւ ի բնակաց երկրին. եկին եւ բնակի երկրին. բնակին եւ եկին. եւ այլն։

Ի բնակաց գաւառին. (Փիլ. քհ. ՟Ժ՟Ա։)

Բնակ թագաւորք. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Բնակք եւ եկք. (Շար.։)

s.

ԲՆԱԿ. գ. Բուն բնակութիւն կամ տեղի. բնակարան. յարկ.

Զքեզ բնակ հրեղէն աստուածութեան. (Շար.։)

Բնակ բարձրելոյն ոտից (եկեղեցի)։ Ծով՝ բոլոր էից գոգ, անքոյթ ծոց, եւ բնակ բանակի։ Նախ զբնակն, ապա զբազմեալն. (Նար.։)

Զհօրն ժառանագեաց բնակ. (Մագ. ՟Կ՟Է։)

Ի բնակաց ելանէ ի գործ իւր. (Սհկ. կթ. արմաւ.։)

s.

ԲՆԱԿՔ. Սեպհականեալ բնակարան մեռելոյն. գերեզման. շիրիմ.

Տացէ ինձ զայրն կրկին ի ստացուած բնակաց. այսինքն շիրմի. (Ծն. ՟Ի՟Գ. 9։)

Տո՛ւք ինձ ստացուած բնակաց ընդ ձեզ, զի թաղեցից զմեռեալդ իմ. (Կիւրղ. ծն.։)

s.

ԲՆԱԿ. գ. ἑγγενής, γνήσιος, συγγενής nativus, enuinus, cognatus Բուն. բնիկ. հարազատ.

Ի վերայ դայեկաց բնակաց տոհմային քաղաքացւոց. (՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Բ. 18։)

Ի բնակ երկրի մերում. (Խոր. ՟Բ. 23։)

Բնակ տէր, կամ տեարք. (Բուզ. ՟Գ. 2. 20։ ՟Ե. 4։)

Եւ ἕμμονος permanens, perseverans Բնաւորեալ, տարրացեալ. մնայուն. մնացական.

Բնակ բորոտութիւն. (Ղեւտ. ՟Ժ՟Գ. 51. 52։ ՟Ժ՟Դ. 44։)

Այլ են ոմանք որ իբրեւ բնակ իմն համարէին (զսէր մարմնաւորաց) ... զի բազմաց ըստ բնութեան թուի. (Ոսկ. ես.։)