adj.

where God dwells.

adj.

Բնակարան եղեալ Ատուածոյ՝ ո՛ր եւ է օրինակաւ.

Սուրբ կոյս աստուածաբնակ տաճար. (Տօնակ.։)

Խորանաց աստուածաբնակաց։ Խորանի աստուածաբնակի։ Յաստուածաբնակ յայս ելանել իմանալի լեռան. (Նար. ՟Լ՟Ա. եւ Նար. յիշ. եւ Նար. երգ.։)

Որ Քրիստոսասեէր անձն էր եւ Աստուածաբնակ. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ժ՟Բ։ Տե՛ս եւ Փիլ. ել. ՟Բ 74։ եւ նխ. ՟Բ։ Լծ. կոչ.։)

ՅԱստուած խրախուսեալ սուրբ աստուածաբնակ զօրացն հայոց՝ կատարեցան ի Քրիստոս. գուցէ լաւ եւս՝ աստուածաբանակ, որպէս բանակ Ատուածոյ։ (Արծր. ՟Բ 1.)

Եւ որպէս Դիւցաբնակ. սրբազան ըստ հեթանոսաց. ζάθεος divinus, sacer

Գառինս արածէր յելիկոնայ յաստուածաբնակ լերինն (եսիոդոս՝ ըստ ասելոյ իւրոյ). (Փիլ. նխ. ՟բ.։)