adj.

artificial, unnatural.

adj.

Օտար ի բնութենէ. հակառակ բնութեան. անվայել. անտեղի. բնութենէ դուրս, բնութենէ դէմ. դապիաթատէն խարիճ, ատէթտէն դաշրա.

Անբնական յինքն ունելով զվայելչութիւն։ Զանբնական իրս՝ բնականս կացուցանէ։ Յանբնական իրաց է՝ ցամաքայինց ընդ ծով ճանապարհորդել. (Պիտ.։)

Ես զբնականացն ասեմ, դու զանբնականսն ի ներքս մղես. (Յհ. իմ. երեւ։)

Անբնական մահ հոգւոյ (մեղքն)։ Յանբնականացն ախտից բժշկել. (Շ. ամենայն չար. եւ Շ. ընդհ.։)

Ամենայն բնական եւ անբնական մեղօք լցեալ. (Խոսր. պտրգ.։)

Ի մարմնական հեշտութիւնս՝ որ բնական եւ անբնական՝ շաղախեալ էր. (Կլիմաք.։)

Անբնական հեշտախտութիւն. (Լմբ. անառակ.։)

Խոտորեցան յանբնականս ( ի պաշտամունս կռոց), եւ յանբնական խառնակութիւնս. (Սկեւռ. ես.։)

Յանբնականացն զմեզ ծառայեցուցչաց. (Լմբ. հանգ.։)