Անբիծ

ԱՆԲԻԾ cf. ԱՄԲԻԾ, եւ ԱՆԱՐԱՏ. ἅμμωμος. imaculatus եւ ἅσπιλος. (լծ. անսպի). (՟Ա. Տիմ. ՟Զ. 14։ ՟Ա. Պետ. ՟Ա. 19։ ՟Բ. Պետ. ՟Գ. 14։) Եւ ἁθῷος իբր անմեղ. անպարտ. քաւեալ. (Սղ. ՟Ժ. 8։ ՟Ժ՟Ե. 26։ ՂԳ. 23։ ՃԵ. 38։)

Անբիծ է, այս ինքն անարատ. (Խոսր.։)

Կեանս անբիծս. (Ագաթ.։)

Անբիծ բնութեամբ։ Անբիծ յանմաքուր շաղախմանէ. (Պիտ.։)

Անբծաց ընտրութեան։ Ի նպատակն վարուցն անբծաց։ Զանբիծ հաւատս։ Անբիծ դաւանութիւն։ Անմեղս եւ անբիծս ընդ հովանեաւ սորին բազմեցո՛. (Նար.։)