adj.

Վայրագամիտ. անմիտ. անիմաստ. անմարդի.

Իմաստակն վայրագիմաստ է. վասն զի եւ իմաստունն քաղաքային՝ քաղաքի եւ քաղաքավարութեան արժանի է, իսկ վայրագիմաստն՝ անդէն է եւ հակառակասէր. (Փիլ. լին. ՟Գ. 33։)