Վայրագայիմ

ձ.

ՎԱՅՐԱԳԱՅԻԼ. Ի վայր գալ. իջանել.

Մաղասքն կծուագոյն զընդդիմակսն առնելով (զդեղս անոյշս) այնպէս վայրագայիլ ստիպէ. (Խոսր.։)