ն. ձ.

ՎԱՅՐԱԲԵՐԵԼ ՎԱՅՐԱԲԵՐԻԼ. κατάγω, καταφέρω, -ομαι deorsum fero, defero, deduco, -or. Ի վայր բերել. իջուցանել. իջանել.

Մի՛ վայրաբերել զխոնարհեալն. (Նար. ՟Ձ՟Ե։)

Ոչ յերկնից վայրաբերեալ զմարմին. (Դամասկ.։)

Քար հատեալ ի լեռնէ՝ սաստիկ ոլորմամբ վայրաբերի. (Վրք. հց. ՟Ժ։)

Հրեշտակացն դասք յերկնից ի յերկիր վայրաբերեալ ի սպաս որդւոյն աստուծոյ։ Սանդուխք լուսոյ կազմեալ, յերկնից յերկիր վարաբերեալ. (Շար.։ Մագ. ոտ. խչ.։)