to whine, to cry out, to deplore, to lament aloud;
to utter woes, to menace with woe.
ἁναβωάω, ἑκβωάω exclamo, clamito. Վա՛յ կարդալ. եղու՛կ գոչել. ճչալ. աշխարել.
Անկաւ երկաթն ի ջուրն, եւ վայեաց, եւ ասէ, ո՛հ տէր. եւ զայն յանօթ առեալ էր. (՟Դ. Թագ. ՟Զ. 5։)
Որպէս թէ մանուկ ոք ի դանիցն վայիցէ, եւ արտաքս ոստիցէ. (Բրս. գոհ.։)
Ընդէ՞ր վայեաց, ընդէ՞ր պատառեաց զպատմուճանն. (Եղիշ. դտ.։)
Վայեաց ուժգին, եւ ասէ. զի՞նչ է այս բան։ Լայր եւ վայէր ի ներքս ի խցի անդ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ. ՟Ի՟Զ։)
Երկիր առ հասարակ լան եւ վայեն (զ)զրկութեանցն եւ յափշտակութեանցն. (Բուզ. ՟Դ. 12։)
Երկիր առհասարակ վայեաց իբրեւ զկենդանի մարդ։ Տէր Իսրայէլ. (յուլ. ՟Ի՟Գ.։)
ՎԱՅԵՄ. ն. Վա՛յ տալ. եղկելի համարել. (հակառակն երանելոյ)
Վայէ զարբեցողն։ ՎԱյէ զնա, զի ոչ տայ զինքն ի ձեռն յարուցանողի. (Լմբ. առակ. եւ Լմբ. ժղ.։)