adj.

even with the ground, plaid, flat, on the same floor, on a level, levelled;
— առնել, to pull down or raze to the ground, to level with the ground, to raze;
to level, to make even.

adj. adv.

ՀԱՐԹԱՅԱՏԱԿ որ եւ ՀԱՐԹՅԱՏԱԿ. ἱσόπεδος solo aequalis. Հարթ յատակի, այսինքն հաւասար գետնոյ. դիւր եւ տափարակ որպէս զյատակ. հարթարդակ. հարթ հաւասար. գետնի հաւսար, դուրան, տափակ, տփկած.

Զսուրբ քաղաքն հարթյատակ եւ անմարդի կացուցեալ։ Զայդ տաճար աստուծոյ հարթյատակ արարից. (՟Բ. Մակ. ՟Թ. 14։ ՟Ժ՟Դ. 33։)

Լեառն բարձրագոյն է քան զհարթայատակ դաշտն երկրի. (Զքր. կթ.։)

Դադարեալ էր ի հովիտս հարթայատակ վայրի միոջ առ ստորոտով լերինն. (Յհ. կթ.։)

Հարթայատակ դաշտաձեւ առնէ զերեսս երկրի. (Պիտառ.։ Ծովն այն հարթայատակ է, եւ նաւ ոչ կարէ գնալ ի վերայ նորա. Ոսկիփոր.։)

Հարթայատակ ձեղուն. (Գէ. ես.։)

Երկիր նախ հարթայատա՛կ հաւասարի այրմամբ հրոյ. (Երզն. մտթ.։)