that cannot rise.
Իբր Անյարական. չյարուցեալ. անյառնելի. անկանգնելի. որ չկարէ յառնել յոտս.
Կիսամեռք՝ անյարիրք անկեալ դնէին. (Եղիշ. ՟Ը։)
Ոչ գարշապարաւ ոտին վարեցաւ, զի անյարիր էր։ Անյարիր առն. (Նար. ՟Ժ՟Դ. ՟Ծ՟Ը։ Իսկ Ոսկ. եփես. ՟Ի.)
Մի՛ ասասցէ կինն ցայրն, անյարիր, ապաժաման եւ վատ եւ քնած, չես այր, չես մարդ. յն. լոկ, անայր կամ անմարդ։
Կամ որպէս Այն ինչ՝ յորմէ չլինի յառնել.
Առ քունս անյարի։ Յանկումն անյարիր. (Նար. ՟Ղ՟Բ. ՟Ղ՟Գ։)
Անյարիր. անյառնելի. (Լծ. ուղիղ դրէ ի ՟Ղ՟Գ.)
Անյարիր. անյարմար է քունն բանականի։ (՟Ղ՟Բ. ոչ ի դէպ.)