incongruous, unsuitable, unbecoming, not appropriate;
unskilful, insufficient, incapable.
(որ եւ յն. անա՛րմօսդօս) ἁνάρμοστος, ἁνακόλουθος. haud congruens, incompositus, ineptus, impar. Ոչ յարմար. անդէպ. տարադէպ. եւ Անմիաբան. ոչ ներդաշնակեալ. անհամեմատ. ույմազ, ուսլուպսուզ, միւնասիպէթսիզ.
Անյարմար է վասն զօրութեան մարմնոյն՝ կերակրոյ բաղձալ, եւ նովիմբ դարձեալ կերակրովքն պատերազմել ընդ մարմնոյ. (Բրս. հց.։)
Կարի իմն անյարմար թուէին նմա երգ բանիցն. (Խոր. ՟Բ. 7։)
Որոյ անկարելի էր եւ անյարմար. (Յհ. կթ.։)
Ոչ եթէ անյարմար է առաջին ասցելոցդ, այլ կարի միաբան. (Լմբ. սղ.։)
Յանյարմարն առ նա կարծեցեալ զսաղմոսին բարեբանութիւն։ Ի յասել զանյարմարսն. (Նար. ՟Խ՟Ը. ՟Հ՟Բ։)
Կամ իբր Անյարդար. անկազմ. անշուք. անկարգ. որ եւ ἅτακτος.
Անյարմար զգայութեանցն տանել տարազարդութիւն. (Պիտ.։)
Զանյարմարսն յարմարէ պէսպէս յօրինուածովք. (Յճխ. ՟Զ։)
Զանյարմար մարտսն. (Նար. ՟Խ՟Ե։)
Եւ իբր Ոչ յարմարեալ ի մարդկային արուեստէ.
Անեղական եւ անյարմար պասրկական հաւն այն զբազմորակ փետուրս իւր բերէ. (Մագ. ՟Ժ՟Է։)