adj.

inseparable, indivisible;
continual.

adj.

Որ մերձ է առանց իրիք միջոցի. անորոշելի. անանջրպետ. անբաժան. արալըգսըզ. էն եագըն.

Անընդմիջելի մերձաւոր։ Աստուածութեանն անընդմիջելի ի մերասերն մարմնոյ. (Նար. ՟Ի՟Գ. ՟Հ՟Ե։)

Անընդմիջելի հպաւորութեամբ. (Լմբ. պտրգ.։)

Եւս եւ հեռաւոր առանց իրիք միջնորդի. այրը, իրագ.

Անընդմիջելի անսահման միջոցաւ անջրպետեալ բաժանեցար. (Անան. եկեղ։)

adv.

Որպէս անընդմիջաբար. եւ անընդհատ.

Հոգւոյդ առաջնորդութեամբ միանալ ի քեզ անընդմիջելի. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)

Այլ թէ հիւանդ խօխաբերիցէ անընդմիջելի, մի՛ տացեն հաղորդ. (Կանոն.։)