incapable, unqualified, insufficient.
ἅδεκτος, ἁμέτοχος. incapax, expers. Որ չէ՛ ընդունակ. անկցորդ. անբաժ. անտեղի տալի. տեղիք չտուօղ, անյարմար. գապուլ էթմէք. կէօթիւրմէզ. գապիլիյէթսիզ. իսթիտատսըզ.
Հրեշտակք անկցորդք են եւ անընդունակ ամենայն ախտի. (Փիլ.։)
Անընդունակ են ամենեւին մերոյս ախտաւոր խնդութեան։ Նիւթականաց ինչ ցնորից անընդունակ եղեալք. (Դիոն.։)
Արեգակն անընդունակ ասի լինել խաւարի. (Սահմ. ՟Ժ։)
Ոչ ոք է անընդունակ Աստուծոյ շնորհացն. (Բրս. հց.։)
Կատարեալ է Աստուածութիւնն, եւ անընդունակ նուաստութեան. (Աթ. ՟Բ։)
Որպէս բնութիւնն անխառն եւ անընդունակ է վատթար կրից, նմանապէս եւ արդարութիւն նորա անընդունակ է չարաչար կրից։ Անընդունակ չարաչար գանձուց բանսարկուին. (Սարգ. յկ. ՟Դ։ եւ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ժ՟Բ։)
Անընդունակ յանցման մեղաց, կամ ապականութեան. (Նար.։)
Ամպ թեթեւ լուսաւոր՝ անընդունակ խոնաւութեան. (Շար.։)
Ոչ խիստ եւ անընդունակ առ իրսդ. (Թղթ. յն.։)
Անարժանս բարեաց, անընդունակս սիրոյ. (Նար. ՟Կ՟Է։)
Կամ չընդունօղ, եւ չունօղ.
Ոչ եթէ զամենեսեան անընդունակս ասէ լինել նորա վկայութեանցն. (Նանայ.։)
Անընդունակք լինէիք՝ որ ի մէնջ առաքեցեալքն գային առ ձեզ. (Արծր. ՟Ա. 5։)
Ասեն՝ թէ անընդունակ է (այդր հատուածոյ՝) առաջին թարգմանութիւն Աւետարանին. (Թէոդոր. մայրագ.։)
իբր անընդունելի. չընկալեալ. անընկալ. գապուլ օլունմազ.
Առանց ուղիղ հաւատոյ եւ առաքինութեան անընդունակ է պաշտօնն. (Խոսր.։)
Քամահեսցեն զնա, եւ անընդունակ զվարդապետութիւնսն ցուցցեն. (Նանայ.։)
Գնաց ի կողմանս մարաց եւ եղիմացւոց, եւ անընդունակ եղեալ ի նոցանէ՝ ոչ կարաց կատարել անդ զօրութիւնս. (ՃՃ.։)
Կամ անտանելի. անբովանդակելի.
Անընդունակ բնութիւն. (Առ որս. ՟Ե։)
Զանընդունակն լայնատարած դիմաց երկրիս՝ առ իւր պարփակել. (Նար. խչ.։)