adj.

that cannot be jolted out of its place, fast;
firm, steadfast.

adj. adv.

ԱՆԸՆԴՈՍՏ որ եւ ԱՆՈՍՏ. Որ ոչ ընդոստնու. անշարժ. հանդարտ. անխռոջ. եւ պղերգ. խստասիրտ. գըմըլտանմազ.

Մնաց իբրեւ զսել դարբնաց անընդոստ. (Լմբ. ժղ.։)

Ծանրագոյն զգայութիւնք անընդոստ կան, մինչեւ յօդոյս բախեալ ընդոստիցեն. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Անընդոստ, անշարժ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 9։)

Անընդոստ եւ խորին խաղաղութեամբ։ Յանընդոստ յապահովութեան. (Պիտ.։)

Հայեա՛ց ասեն ի մեզ անընդոստ մտօք. (Փարպ.։)

Զանընդոստն կակղացուսցես զարթնուլ եւ զգաստ լինել. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)

Մի՛ անընդոստ կայցես ի գերակայ բարիսն. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ը։)