adj.

inadmissible.

adj.

Չընդունելի. անհաճոյ. գապուլ օլունմազ. կեչմէզ.

Բայց զի ի բնագրին ոչ գտանի, մեզ անընդունելի է. (Արշ. ՟Ժ՟Ե։)

Անընդունելի են պատարագք նորա. (Մծբ. ՟Դ։)

Զաղօթսն անգործ եւ անընդունելի առնել. (Սարգ. յկ. ՟Ժ։)

Զի կարասցեն զայրն Աստուծոյ անընդունելի առնել թագաւորին. (Սոկր.։)

Խօսից անընդունելեացն Աստուծոյ. (Սիսիան.։)

Անընդունելի սինհոդոսին չեպիսկոպոսունքն. (Հ=Յ. նոյ. ՟Ի՟Թ.։)

Իբր անընդունակ. անկցորդ.

Աստուածութիւնն անընդունելի է ամենայն չարութեան. (Փիլ. լին.։)

Անընդունելի է ի բարւոյն բնակութենէ՝ չարութեամբ իւիք ըմբռնեալ հոգի. (Նիւս. կուս.։)

Եւ այն ինչ՝ զոր չկարէ ընդունել կամ տանել ոք.

Անընդունելիք են իսկութեան էութեան նորա այնպիսիքն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 37։)