adj.

cf. Անխախուտ.

adj.

ԱՆԽԱԽՏԱԿԱՆ ԱՆԽԱԽՏԵԼԻ cf. ԱՆԽԱԽՈՒՏ.

Սէր անխախտական (կամ անախտական) պահեցէ՛ք առ Հայրն ձեր Աստուած. (Բրս. ստեփ.։)

Անխախտելի պարտ է ունել զխորհուրդս (մտաց). (Պրպմ. ՟Լ՟Բ։)

Անարատ եւ անխախտելի կուսութիւն. (Շար.։)

Սպառազինութիւն անխախտելի. (Վրք. հց.։)

Պարսպեա՛ եւ խաղաղացո՛ զսա (զեկեղեցի) անխախտելի հաստատութեամբ. (Բրս. քրզ.։)

Անխախտելի ամրութեամբ պնդեալ հաստատեաց. (Լմբ. ատ.։)

Կոյտք կայունք եւ անխախտելիք. (Նար. առաք.։)

Զյիշաչարութեանն կապ յանձին անխախտելի պահէր. (Կլիմաք.։)